بسم رب الاحد الاعلی ...
و امروز کمی گرفته ام ...
چرایش هم این است :
ما ها وقتی می بینیم که یک نفر مرتکب حرام می شود ، آن هم به طور علنی و در جامعه ، تذکر ( که واجب است )
نمی دهیم که هیچ ، اصلا به روی خودمان نمی آوریم .
انگار نه انگار که این کار حرام است . و انگار نه انگار تر که جامعه مان نامش اسلامی است و آن افراد هم در
شناسنامه شان نوشته است مسلمان !
و شدیدا باید تاسف خورد بر این مساله ...
نمی دانیم که اگر در جامعه ای امر به معروف و نهی از منکر فراموش شود چه می شود ؟
نمی دانیم که خدا دیگر حتی دعای نیکان شان را هم اجابت نمی کند؟
یعنی دیگر العبد ها و روح الله ها هم که بروند نماز باران بخوانند باران نخواهد بارید . دیگر دعای امثال حسنعلی
نخودکی ها و امثال رجبعلی خیاط ها اجابت نمی شود ...
و بد روزی است آن روز ...
اگر در ماه رمضان – خدای ناکرده – کسی روزه خواری کرد . ( یعنی در ملا عام و در جامعه ) باید به او متذکر شد . اگر عذری دارد برای روزه نگرفتن ، باعث نمی شود در جامعه روزه اش را بخورد .
دیگر بطری آب دست گرفتن در ماه رمضان و در خیابان راه رفتن که معنی ندارد .
حتی بچه ها ...
با 3-4 ساله ها نیستم ولی با بزرگتر از پنج ساله ها را دیگر چرا طوری تربیت نکرده ایم که نباید در ماه مبارک روزه خواری کرد ؟
بستنی خوردن آن هم وسط خیابان ... ؟
روزه کله گنجشکی که قدیم تر ها بچه می گرفتند کاملا از این حدیث پیامبر (ص) بود که می فرمودند فرزندان
خودتان را از همان پنج شش سالگی به خواند نماز عادت دهید . و انگار بعضی ها کلا از یاد برده اندش ...
باید این مسائل را تذکر دهیم ...
و اگر ندهیم ....
کافی است کمی تفکر کنیم ...همین .
کلمات کلیدی:
