در باره نه دی ، سخن بسیار گفته اند و شنیده ایم . امّا آیا تا به حال پیش خودمان و در ذهن خودمان در باره اش اندیشیده ایم؟
که چرا این روز به به روزی تبدیل شد ثبت شده در تاریخ ؟ آن هم تاریخ پر از حادثه ی کشوری چون ایران .
اندیشیده ایم چرا این روز را با روزی مثل نوزدهم دی ، بیست و دوم بهمن و امثال آن مقایسه می کنند ؟ مگر چه دارد این نه دی ؟
می دانیم ، اکثر حوادث عظیم تاریخی را ملت ها ( و بهتر ، امت ها ) می سازند . البته تاثیر رهبری افراد شایسته را هم باید در نظر گرفت ، اما اکثر این حوادث تاریخی با عظم راسخ ملت ها رقم خورده است و اراده آن ها در دفاع از آنچه به آن معتقد اند .
نهم دی ماه از چند جهت قابل بررسی است . دو جهت را این جا ذکر می کنیم ...
- اول از این جهت که حرکتی است خود جوش . حرکت خود جوش مردمی در تایید یک عقیده و یک مساله یا رد یک عقیده و مساله خیلی موثر است . یعنی تقریبا تکلیف مسببین آن مساله و تولید کنندگان آن عقیده را مشخص می کند . مشخص می کند که مردم این عقیده را قبول دارند یا نه ، آن ایده پرداز ( یا ...) باید برود جای دیگری بساطش را پهن کند .
این که در روز نهم دی ماه میلیون ها نفر از عده ی خاصی و طرز تفکرشان و نگاه شان برائت می جویند ، در عین حالی که حمایت جدی خودشان را از نظام حکومتی خاصی و عقیده سیاسی خاصی اعلام می کنند ، معنی دارد . عده ای را نا امید می کند و عده ای دیگر را در راه شان ثابت قدم .
مردم با این حرکت می گویند ما بر عقیده خودمان ایستاده ایم حتی اگر سی ساله باشد . عقیده ای که حق است ، حق است و سن و سال ندارد ...
البته ، برخی می گویند این حرکت ها خود جوش نبود که ! این برخی ها بهتر است کمی فکر کنند ، اگر نظامی و حکومتی میان مردمش این قدر قدرت دارد که ، دو روزه می تواند میلیون ها نفر را جمع کند در دفاع از خودش ، خیلی نظام خاصی است . این عده می خواهند بگویند نظام حکومتی ایران نظام دروغ گویی است . این حرکت مردمی ، خود جوش نبوده است ... اما نمی دانند که با این حرفشان ، عملا در حال تخریب خود و جبهه خود هستند .
- دوم این که پس از این اتفاق ما دو نوع برخورد با آن را شاهد هستیم .
آ. برخوردی از طرف آن هایی که از ایشان اعلام برائت شده است .
ب. برخوردرسانه های خارجی با این حرکت .
پس از آن روز خدا ( یوم الله نه دی ) هیچ خبری از فتنه گران نشد ! فتنه گرانی که تا قبل از نه دی هر روز یک بیانیه می دهند . هر کدام از ایشان ، شب نامه پخش می کند ، از طرف داران شان در خواست تجمع می کنند و... اما نه دی که می گذرد همه دکان های شان تعطیل می شود . البته بیانیه ها یی هم می دهند و سخن هایی هم می رانند . امّا دیگر خریدار ندارند تا این که پس از اندکی ...
خوب این نشانه چیست ؟ نشانه نا امیدی از ملت . البته ما غیر از متوجه نمی شویم . شما را نمی دانم .
برخورد رسانه های خارجی هم که همچون همیشه معجونی است از طنز های مختلف رسانه ای . یکی از ایشان می گوید تصاویر پخش شده آرشیوی است ، یکی می گوید فتوشاپی است ، دیگری می گوید مجسمه (حکیم ) فردوسی کجاست ؟ و ...
این ها را که کنار بگذاریم تحلیل های ناگزیر شبکه های خبری خارجی در جای خودش موید(!) دیگری است بر ادعای مان .
نه دی را که دوباره بررسی می کنید ، شعار ها ، تابلو ها ، دست نوشته ها ، پرچم ها و ... را که می بینید ، متوجه یک پیوند عمیق می شوید . پیوندی که با سیاسی بازی های مسخره سیاست زدگان و قدرت طلبان هرگز گسسته نمی شود . پیوندی عمیق بین دین ، امت و امامت ...
مردم این ملک عزیز آن گاه که توهین های عده ای کج دهان را به دین شان ، نائب امام زمانشان و در نهایت و در روز عاشورا به امام عزیز تر از جانشان می بینند ، همه ی انزجار تاریخ را فریاد می زنند و در این روز فاتحه همه ی فتنه را می خوانند.
و چه خوش گفت ، آن که گفت :
« و لا یحمل هذا العلم ، الّا اهل البصر و الصّبر »
کلمات کلیدی:
